Thursday, December 28, 2006

MOST PLAYED SONG OVER MY HEAD and i can truly feel every single words of it. im gonna cry any moment from now again errr...

HOME- michael buble

Another summer day
Is come and gone away
In Paris and Rome
But I wanna go home
Mmmmmmmm

Maybe surrounded by
A million people I
Still feel all alone
I just wanna go home
Oh I miss you, you know

And I’ve been keeping all the letters that I wrote to you
Each one a line or two
“I’m fine baby, how are you?”
Well I would send them but I know that it’s just not enough
My words were cold and flat
And you deserve more than that

Another aerorplane
Another sunny place
I’m lucky I know
But I wanna go home
Mmmm, I’ve got to go home

Let me go home
I’m just too far from where you are
I wanna come home

And I feel just like I’m living someone else’s life
It’s like I just stepped outside
When everything was going right
And I know just why you could not
Come along with me
But this was not your dream
But you always believe in me

Another winter day has come
And gone away
And even Paris and Rome
And I wanna go home
Let me go home

And I’m surrounded by
A million people I
Still feel alone
Oh, let go home
Oh, I miss you, you know

Let me go home
I’ve had my run
Baby, I’m done
I gotta go home
Let me go home
It will all right
I’ll be home tonight
I’m coming back home

HAPPY NEW YEAR TO ALL!

Friday, December 15, 2006

HOY GROUPIE/POSER/ PRETENDER or WHATEVER YOU WANT TO CALL YOURSELF!!!

i dont know you and you DONT KNOW me kaya please stop bugging me?

i dont care kung napanuod mo na lahat ng GIGS NG MGA USO at nag UUSO USOHANG banda ngayon. wala rin akong paki-alam kung MEMBER KA NG LAHAT ng mailing list ng BANDA sa pilipinas.

sorry ka hindi ako katulad mong kailangan pang ipagsigawan sa mundong nakapag papicture ka sa feeling mo papatulan kang ROCKSTAR. IM A FAN not BECAUSE OF FAME or THEIR FACE. FAN ako kahit sa isang bandang tumutug-tog lang sa kanto namin at di kilala. FAN AKO DAHIL SA MUSIC AT HINDI SA KAHIT ANO PA MAN. kung mukha lang ang hinahanap ko eh di sana hahanap nalang ako ng ARTISTANG MARUNONG KUMANTA o TUMUGTOG NG GITARA. F-A-N ako kasi ginagamit ko ang TENGA ko sa pakikinig ng MUSIC. hindi ako umiidolo dahil gwafo ang isang banda at gusto ko lang kulektahin lahat ng poster nila. hindi ako tulad niyo. na nagpupunta sa gig para pumorma at MAG PACUTE at KUMUHA NG CHISMIS.

fan ako mula ng nag umpisa ang ISANG BANDA hindi DAHIL MAY CURRENT SINGLE SILANG PUMAPATOK sa PANDARAYA SA MYX o KAHIT ANONG HIT CHART DYAN.

kahit hindi ako oras oras nagpupunta sa gig, sumusuporta pa rin ako kahit nasa malayo ako o hindi ko sila nakikita. BIBILI PA RIN AKO NG ALBUM KAHIT HINDI AKO MAGPAPICTURE.

baka di mo pa kayang idefine ang GROUPIE ha?

kawawa ka naman.

Thursday, December 14, 2006

went out with my super friends CLENG and HOLIDAY last night. punta kami ST. MARY's Catholic Church, attend ng mass para sa death anniversary ng papa ni cleng. medyo late na natapos around 9:00pm kaya we had to hurry up our long over-dued kwentuhan. from the church mga 500meters away yung bus stop eh since winter at sobrang lamig ng hangin, kinarir namin ang paglalakad sa sidewalk na para kaming nasa korea tele-novela na pinagigitnaan ng mga puno ang daan. ang lamig pero ang init ng mga mukha namin kakatawa. si cleng nag momodel modelan si dyann naman kunyari nag iinarte. at ako tiga masid sa paligid dahil lahat ng dumadaang sasakyan bumubusina sa amin. nadistract ata sa mga ginagawa naming kalokohan. tapos ilang meters lang yung isang batch ng mga police na nagbabantay sa bahay ng shiekh. tawa kami ng tawa kasi kahit umaambon na at mamatay na kami sa lamig pero sige pa rin ang picturan naming tatlo. ako si aleng photographer, konsintidor. kahit ang dilim dilim sa lugar na yun at hindi nakayanan ng flash ng cam shot pa rin ng shot.

at dahil kay HOLIDAY DYANN TEODORO ang digicam, asa pa kami ni cleng na sisipagin mag upload o mag send sa email yun.tamad pa rin!

it took us 45 minutes para makaabot sa bus stop na yun. pero ung dalawa natigilan sa kakatawa nung nakita na yung oras sa bus. 9:55 na eh 10:30 yung last trip. traffic papunta sa bus station kaya gudlak samin kung umabot kami sa oras. nag alala sila sa sarili nila hindi para sakin. hahaha. "eh di ba ako dapat ako dahil ako ang pinaka malayong bahay?"

pag dating namin dun 1020 na ata basta kumain muna kami ng shawarmang walang lasa na dahil sa pagmamadali. ang haba ng pila eh, pero okey lang kasi ladies first naman dito. hindi naman ganun karamihan ang nakapilang babae kaya mauuuna pa rin ako. kung nakita niyo siguro kami kung pano kami naghiwahiwalay matatawa kayo kasi ako sa kaliwa papuntang AJMAN, si dyann sa kanan papuntang JUMEIRAH at si cleng sa gitna papuntang BUR DUBAI. hirap na hirap na yung mata namin sa antok pero alam ko masaya kami at nagkita-kita kami ulit.

hay,bukasgisingulitngalas-4puntangofficekainuwiulittulogna.

thursday naman eh. last day of work!!!
yahoo!

Wednesday, December 13, 2006



RAKRAKAN SA DUBAI: BAMBOO and PAROKYA NI EDGAR live last December 8, 2006.

Ang layo nung venue nasa industrial area na ng Dubai so medyo liblib na place. Malaki yung venue sobra, 8000 tickets sold out! yung kasama nga ni super friend cleng eh buti nakabili pa ng ticket sa isang pinoy na may sobrang ticket. october palang kasi may ticket selling na for 40 dirhams or 520 pesos. pero kami ni cleng 3 weeks before nung concert nakabili, pero 50 dhms na. sayang yung 10 pero sige na nga, no choice eh.

dumating kami dun sa venue ng 630, hinatid kami nung landlord ni cleng na nag-cacar lift. bale apat kami. ako si cleng, si noel-anak nung LL niya at si anne yung boardmate niya. mahaba na yung pili tapos feeling ko nasa pinas ako kasi halos lahat ng nanuod ka age-range namin ni cleng. kaya lang parang nasa sosyal na school fair kasi yung mga batang yun eh yung mga dito na lumaki at nag aaral so mga CONYOTIC ang mga dating, they're speaking english pa and making pa cute and super porma with their winter attire. so ayun nga, tipong nagpunta lang dun para masabihan na NANUOD SILA NG concert ng HOTTEST BAND ng pinas.

pero meron rin namang ibang parang makikipag rakrakan talaga. outfit kung outfit huh. kami naman ni cleng, parang nasusuka sa mga nakikita at naririnig namin kasi parang yung mga batang yun eh hindi ata alam ang pinuntahan.

tinawagan ko na si ate jovy, nasa unahan na daw sila ng gate, malapit ng makapasok. sabi ko sige try kong magkita kami mamaya sa field. tumawag si carlo, sabi ko nakapili na kami, sila namang ng mga friends niya di pa rin makasakay sa FREE SHUTTLE SERVICE ng TFC. mahaba daw ang pila at nagiintay pa sila. si wan naman tinatawagan ko sarado ang fone.

pila nga. BAWAL ANG PABANGO, PAGKAIN at below 13 yrs old na walang accompany na alalay. hay, buti nalang si noel umabot pa, kaka 14 lang nung isang araw tapos wala pang dalang kopya ng visa.

pagpasok, iniwan ko pa pabango ko, (pero nakuha ko rin after nung gig)tapos yung mga binili namin ni cleng na pagkain, nawala ng isang iglap, di na pwedeng makuha. hindi naman kami pwede lumabas ulit at umalis sa pila. ang haba kaya nun at ang tagal naming nakapila para lang kainin yung mga chicha na yun. sayang talaga. pag naaalala ko. tsktsktsk.

sa bandang right side kami ng stage naka tambay. ang dami ng taong nagsisiksikan. ang init na, lahat tanggalan na ng sweater. (buti nalang walang indiano at patan na umextrang manuod kung hindi patay tayo dyan!) tawag ako ulit kay ate jovy, nasa left side daw sila pinapapunta ako dun dahil andun daw sila bambs, nakikita na daw niya. naku po. ang laki ng field na yun para umikot ako sa kabila. so madaling salita, hindi ako nakapunta dun para makipag kita sa kanya. si carlo dumating na rin pero nasa gitna daw sila. nung medyo nagstart na yung set nila bamboo, nagstart na rin kami ni cleng manulak at sumngit. ayun medyo umabot na kami sa gitna pero hanggang dun nalang talaga, di na kaya ng powers namin. pwede na rin. ewan ko kung asan siya dun sa mga taong nandun. di na niya ako ulit nakontak kasi nawalan ng signal dun sa pwesto namin.

eto set list ng bamboo: (hindi in-order)
much has been said, kung ayaw mo wag mo, elesi, these days, awit ng kabataan, masaya, hallelujah, FU, Mr. clay at syempre ang feel na feel ko ng mga oras na yun, NOYPI.

nung sa parokya naman ang kulit ni chito, puro salita at patawa, ginawang stand up comedy yun set nila. kwento ng kwento tapos pa request naman ng pa request kakantahin daw nila hanggang mamatay kami sa ginaw. every other song nagpapatawa. actually halos naubos oras nila sa kakapatawa. which was good naman pero parang nabitin ako sa mga kinanta nila.

eto set list nila: (hindi in-order)
halaga, narda, yes yes show, mr. suave, para sayo ( ni manny paqcuiao), para sayo, papa cologne, dont touch my birdie (nakakatawa kasi my action pa talaga!) chikinini, this guy is inlove with you.. meron pa silang dalawang song na di na namin natapos kasi lumabas na kami kasi yung sundo namin eh epal at maagang dumating. para daw iwas trapik. tae talaga.

masaya yung set ng PNE, medyo naghihiyawan nung chikini at dont touch may birdie, medyo kumplekado kasi at may action pa si chito na kung ano anong GREEN at baka masita sila at makulong siya ng hindi oras. sabi niya pa nga, "bahala na kung makulong ako, minsan lang naman kami mag punta sa dubai".

hahaha. alam niyo naman dito sa middle east mga conservative daw ang karamihan pero ang iba dun sa karamihan na yun eh mga walang kasing bastos rin tulad ni chito.

some pictures taken from my fuckin' camera, ill post soon... =D

Wednesday, December 06, 2006

"LOST LOVE IS STILL LOVE" mitch albom

kahapon pag gising ko ikaw yun naalala ko agad kasi napanaginipan kita at ikaw ang dahilan kung bakit ako nagising ng maaga. sa panaginip ko maayos na naman tayo, parang walang nangyari, parang wala na naman sayo lahat. sabagay, pinilit ko ng kalimutan lahat ng naramdaman ko sayo kaya siguro akala mo okey na ako.

pag biyahe ko sa bus nakita kita ulit, naramdaman kita ulit. ikaw yun, kahit pa alam ko guni-guni ko lang yun. nakita kita sa gilid ng mga mata ko, yung facade mo hindi ako pwedeng magkamali, kasi kilalalang kilala pa rin kita. parang hindi ka nagbago, ang pinagkaiba lang, talagang HINDI totoong nakita kita. hindi totoong sumulpot ka nalang sa harapan ko. hindi pwedeng magkatotoong makikita ng mata ko yun hinabol ko ng tingin sa labas ng bintana ng bus. wala ka talaga dun.

pero...
pagkatapos ng mahabang panahon naramdaman ko ulit yun.
ilang buwan na bang hindi tayo nag uusap o nagkikita man lang.
gusto at handa na ba kitang makita ulit?
ikaw ba talaga yun?
nandito ka rin ba?
iniisip mo rin ba ako? hinahanap mo ba na ba ako?
naalala mo man lang ba ako?

ano na naman ba ito?...

http://img.photobucket.com/albums/v69/lifeisafairytale/635961092l.jpg

Thursday, November 30, 2006

Spelling FREEDOM

FREEDOM kapag di ako tumingin sa orasan dahil hindi ako nag aalala sa oras

FREEDOM kapag kahit traffic di ako tensyonadong makauwi sa tamang oras

FREEDOM kapag nakakarating ako sa gusto kong puntahan kahit mag isa

FREEDOM kapag ang alam ng lahat nasa dubai ako pero papunta pala akong ABU DHABI

FREEDOM kapag kahit walang perang pamasahe, may mabait na kapwa pinoy na iHIHITCH ako sa sasakyan nila ng libre

FREEDOM kapag nakasama ko buong araw yung super friend kong matagal na hindi nakita

FREEDOM kapag matagal na akong nasa bus station pero nakatitig lang sa mga bus na umaalis, nag iisip kung anong dapat sakyan pauwi o uuwi pa ba ako.

FREEDOM kapag magaan ang loob ko dahil wala ako sa bahay at feeling ko ngayon lang ako NAKAHINGA ng maayos sa buong buhay ko.

FREEDOM kapag kahit ilang oras lang naging selfish ako at wala akong pakialam sa iba.

FREEDOM kapag low batt fone ko at hindi ko inaalala kung mat tatawag sakin para icheck ako kung nasan na ako or kung nahuli ba ako ng CID dahil wala akong dalang kopya ng passport at visa ko.

FREEDOM kapag uuwi ako ng kahit anong oras ko gustuhin kahit pa napadpad ako kung san

FREEDOM kahit san at wala rin akong paki kung nawawala na pala ako o tama ba direksyon ko.

Saturday, November 25, 2006

wag kasing ma-pride!

nung isang linggo, pinasama ako ni daddy sa mga member ng CHRISTIAN LIFE PROGRAM- CFC members papuntang FUJEIRAH. mga pinoy families na nag ccamping weekly para sa community nila. para daw marami akong makilala at makarating ako sa border.

yung isang "brother" dun. si bro. caesar nakipag kwentuhan sakin. masarap siyang kausap at masarap pakinggan yung mga kwentong pamilya nila. kung paano sila bumuo ng pamilya dito sa UAE. matagal na daw sila rito simula 80's pa. wala pang matataas na building dito eh nandito na sila. isa rin sila sa mag asawa na mga pioneer ng Couples for Christ dito sa emirates.

marami na silang natulungang mga pinoy makahanap ng trabaho. marami na rin silang pinoy na tinulungan magbalik loob sa taas.

at hanggang ngayon, lumipas na ang ilang araw, iniisip ko pa rin yung mga sinabi niya, pati yung mga nangyari nitong mga nakaraang araw. weird ba talaga at feeling ko ngayon lang ako nakaramdam ng existence?

inaamin ko, nawalan na ako ng ganang magdasal. kasi ilang beses akong nagdadasal sa isang araw. hindi ko alam kung nadidinig ba niya? o naririndi na siya sa mga dasal ko. hanggang sa nagsawa na ako kasi parang kahit anong klaseng paraan ang gawin ko palang pagdadasal, wala rin nangyayari. at paulit ulit lang ang problema ko. at tuwing taimtim akong nagdadasal may mas MALALANG problema ang dumdating. lahat ng paraan ginagawa ko at ginawa ko na pero parang wala pa rin siyang nadidinig. ang masakit dun, hindi ako nakalimot.

tapos sabi niya sa akin:
"...hindi ka na kasi nagdadasal, hindi ka na humihingi sa kanya. itry mong katukin siya ulit at pagbibigyan ka niya. WAG kang magmataas kasi tao lang tayo. sabihin mo sa kanya pag lalabas ka ng flat niyo, panubayan ka niya at ipaubaya mo lahat ng mangyayari sayo sa araw na yun sa kanya, wag ikaw ang magkontrol sa buhay mo.."

ako naman sa sarili ko parang ang corny ata at tinatanong ko sa sarili nung mga oras na yun kung anong pinagsasasabi ng taong yun at di ko naman sila kilala at bakit nandun ako sa oras na yun na dapat tulog na ako sa mainit na kama namin at hindi ako nanginginig sa lamig sa pagtulog sa tent.

tapos kinabukasan lumakad ako ulit sa dubai. habang nasa biyahe ako sinubukan ko ulit magdasal, hinamon ko siya. ang sama ko pero habang nakatingin ako sa langit sabi ko sa sarili ko, patunayan niyang nadiding niya ako. sa totoo lang kulang ang pera kong papunta ng dubai. kung iisipin ko talagang hindi ako makakauwi. tapos di ko pa alam yung saktong location ng pupuntahan kong interview. pero pagbaba ko sa bus station, may nakilala akong pinay, papunta rin sa pupuntahan ko. isinabay niya ako sa kotse niya, binigyan niya rin ako ng referral sa office niya. tapos pumasa ako dun sa interview na pinuntahan ko. (actually magstart na ako sa sunday). tapos paglabas ko sa building na yun, di ko alam kung pano pag punta sa BUR DUBAI kung san kami magkikita ng super friend kong si claren. nagtanong ulit ako dun sa mag bf na mga pinoy sa daan. luckily, may sasakyan rin sila at inihatid nila ako dun sa mall. tapos binigyan rin nila ako ng referrals. ang magaling pa dun, yun pinsan nung girl batchmate ko sa epiyu. pagdating ko dun, nilibre ako ng lunch ni CLENG at sa JOLLIBEE pa. nagwindow shopping kami at hinatid niya rin ako sa bus station. libre niya lahat. may pasalubong pa ako sa daddy ko nun.

bago ako matulog nung gabing yun, nagdasal ako, sinabi ko sa kanya kong sinusubukan lang ba niya ako at pinaeexcite. pero hindi pa rin niya ako tinigilan sa signs niya. kinabukasan may tumawag sakin. yung asawa ni BRO. Caesar. kinukuha akong reliever sa december kasi magbabakasyon daw sila sa pinas.

hindi ko alam kung hanggang kelan to. hindi ko alam kung totoo ba to. pero sabi nga ni bro. C. wag akong mapride, siguro sapat na yung malaman kong meron palang nakikinig sa likod ng mga ulap na tinitingnan ko.

Tuesday, November 07, 2006

Today having a difficulty to compose my thoughts. Sabog ulit tulad kahapon. Back on my daily routine. And yeah, multi-tasking mode na naman. I'm blogging, chatting, downloading, burning cd’s. Arranging invoices, packaging, answering phone calls, sending faxes and music tripping without my boss. Its 1:30pm lunch time at siesta time nya. So ill be like this until 5pm. Good luck.

I have very bad hands now. Puro hiwa ng cutter at may seismic activity pa. tae kasi ung boss ko pinaulit ulit ulit ulit yung pag package kahapon. Kaya ako nahiwa kasi while as I was packing I always found myself thinking about the surprising e-mail I received before I logged off the other night. From someone I haven't seen for 4 years. Can you imagine, 4 long years! To think I've been e-mailing him for 3 years without consent. Hay, it was good hearing from him. Kilig ito.

******************

AWAYAN boss at employee.

dito pag di ka marunong sumagot, talo ka. lalo ka nlang tatapakan. dahil nga sa hindi naman ako sanay sa ganun, so natututo na akong makipag epalan sa mga lintik na itik na yan... i mean indiano. (yan kasi ang tawag ng mga pinoy sa kanila).

galit number 1:
nung isang araw nag dictate siya sakin ng quotation para sa bagong client. eh ang tema ng last sentence, about sa CHEAP and AFFORDABLE price na offer ng company. so what do you expect sa spelling ng CHEAP? eh di C-H-E-A-P as in diba. hindi eh. kala ko kasi okey na, so i sent it right away. tapos after i sent it. kinuha niya sakin yung papel at walang ka abog abog na sinabing "you stupid? dont hear what i say?, i say chip? C-H-I-P?" whaaaaaaaaaattt? sir? you said CHEAP right? affordable right? sabi ko naman.

ang itik, galit na galit. medyo lumayo nga ako eh, ang baho ng nga niya dahil di siya naliligo, ang baho pa ng bibig niya. sus. ayun, hysterical ang mabahong itik. parang nabasa ng tubig.

galit number 2:
kahapon kahit di ko trabahong magbuhat pinagbubuhat niya ako lagi, okey lang sana eh, pero hindi naman sana kasing bigat ko na yung bubuhatin. errrr. bahala siya. sobrang asar niya sakin tinatagalog ko na yung mga reklamo ko. at naku sobrang asar niya mukha na siyang kinalderetang itik sa galit sakin.

galit number 3:
dahil ulit sa lintik na ispeling.
ewan ko ba kung ako bay talagang bingi na o mahina lang talaga ako sa pagrecognize ng diction, lalo na niyang mga itik na yan. pinagawa niya ako ulit ng quotation. sabi niya i-address daw sa pigi-yut. so ang akala kong ispeling PIGIYOT. tapos ayun nagalit ulit siya, inulit ult ko naman yung pronounciation. tapos nung tinanong ko kung anong spelling sabi na naman nya. "you're not thinking? you do not know? why u keep on repeating? and me repaeting also?". (oh yeah anong klaseng english 'to!) tapos sinabi ko nalang. "HOW WILL I KNOW HUH? YOUR TONGUE IS VERY TWISTED? HOW COME WILL I KNOW? I DONT UNDERSTAND WHAT YOUR SAYING?". tapos di na siya sumagot. nung na-print ko na, mahinahon niyang sinabi yung spelling. ang gusto niya palang sabhin. PEUGEOT. yung sikat na brand pala ng sasakyan. asar talaga.

galit number 4:
kala ko kasi na-over come ko na yung kabahuan nila. hindi pa pala. iba pa rin talaga yung naaamoy mo sila saopen space at sa close room. ang baho talaga kaya minsan di ko mapigilang maduwal at magtakip ng ilong. ayun. sinita niya ako. what wrong daw? wala naman akong masabi kasi ayaw ko rin namang ma-offend sila pag sinabi ko. alam kong nasa TRADITION daw nila yun at kahit alam kong senseless yun hindi nila paliligo at pagpapalit ng damt. sinarili ko nalang. akala ko nga dati, arabo ang mabaho, hindi pala. (fyi, mas marami ang population ng itik dito kesa sa lokal/ arab nationals. bukod sa chinese, iniinvade na rin ng itik ang buong mundo!)

hay, di ko maintindihan kung bakit sila ang number 1 pagdating sa CALL CENTER business. pangalawa lang ang pinas. considering mas maaayos mag english ang pinoy. ang problema lang satin kasi eh mali mali ang pag gamit ng past present participle. pero hindi naman tayo grabe sa diction. naiintinidhan pa rin naman tayo.

etong boss ko na to di ko malaman kunganong galit meron siya sa mga pinoy at msydao niyang minamaliit tayo. feeling niya ipis ata ang pinoy sa paningin niya eh. mabuti pa daga maayos ang tingin niya eh. btw, may alaga siya sa office ng daga. as in RAT. itim na daga! malaking daga! josme. utak elepante talaga.

I'm not making sense again noh?

Saturday, November 04, 2006

Honestly, I still don't understand this "silent war" I'm having with my ate. Her tantrums really pissed off everyone in the family. Konting backtrack… few nights ago she accused me of meddling with her stuff (her cellphone, particularly) and telling me im super maarte when it comes on looking for work . and me, angry at her for meddling the way I run my life, we've been with each other's throats. We gradually get tired of it and up until now, we're still giving each other a cold shoulder.

I won't give details on this. I'm sick of replaying and being reminded of all of these each time...but I tire of this. I don't care anymore. But still, she's my sister. My dad’s having a hard time putting us together but neither of us wants to give way. Its pointless. Its senseless. Pero paulit ulit lang kasi.

Call me stupid but I won't go down and apologize for something I did not do! But what am I to do? Should I swallow the pride of being younger kasi mas nakakatanda pa rin sha? Or am I to wait? Eh what if I always do the same thing.

Frankly, I'm sick of it. I might as well wait for a long time. Each time she says something derogatory about me, I want to shout at her- I want to slap her just to let her realize that she doesn't see the real picture. What the hell does she know?!

I don't want to point out that she's overly insensitive (even that's the truth).

I'm not proud of this admission, okay? At least, there's an improvement that we're now talking civilly. Thanks to everyone in the house.

As for my parents, same old story. I haven't told them what I had planned to do. Probably, I'll just tell them when I have already felt sure. But they're already pressuring me. I can't blame them- it's already November.

But I think that I'm slowly regaining my ability to dream again. Something that I have lost this past few days I became cynical.

And I already learned my lesson that I won't listen to those who will deter me- whatever they are, whoever they might be. I have to prove them that I deserve this chance to build myself again.

Maybe someday, I'll still find realization to my dreams.

Thursday, November 02, 2006

My arms and my feet aches more than I could imagine. If you could only see, my veins are now more visible than usual. I can manage the physical pain, and I know konting kantinko tangal na to. but I don’t think may pain reliever para naman sa sakit ng loob?

You see im full of hatred right now and all the fucked up things are coming out on my head. This is too much.. laging ganito, paulit ulit

Parang scrabble na yung utak ko. Scrabble na may sound effect pa dahil sa mga bibig na paulit ulit na sermon. Umuulit na naman yng kinakatakutan kong baka in the end kailangan na na naman akong mag give way sa sarili ko para sa iba. Yun kailangan mamili. Kung sarili ba o yung iba.. been there already, ilang beses na nga kaya ganito nalang ako. I don’t know if chances actually have a diabolic mind or a twisted sense of humor.

Err..
Just venting my blues. Somehow, I wish that could elevate my depression, angst and irritation.

Wednesday, November 01, 2006

"progress begins with the belief that what is necessary is possible"- norman cousin

actually hindi ko alam kung pano ko uumpisahang isigaw yung nararamdaman ko. pareho lang naman ng feeling ko nung nasa pinas ako. o mas grabe pa ba?

mahirap magtrabaho dito. all-around na nga, may disrcrimination pa. mas lalong mahirap i-swallow lahat ng pride na natitira sakin, na alam kong tanging kayamanan ko. pero kailangan ng gawin para sa mga taong priority sa buhay ko. lahat kaya ko naman gawin eh, devastated lang siguro ako this past few days at lahat naiisip ko ng gawin. my life is somewhat near the chaos, konti nalang at nasa finish line na ako.

nakukulong na naman sa dibdib ko yung mga angst ko. kaya mas nangingibabaw yung feeling na nag iisa ako lagi. bakit nga ba ganun? pag sobrang dilim na ng paligid wala akong madinig at maramdaman? i know there are a lot of people who are more than willing to lend their strength for me. sorry ha. baka di kita napapansin. i just always have difficulty expressing my feelings.

Thursday, October 26, 2006

ive been wanting to ask you ever since before i left but you made yourself completely unavailable. i called your home several times and sent you text messages, but you pretended you hadn't received any. you knew that im flooding your YM, inbox's and maybe you became irritated. then, finally, you replied the other day. you sounded so distant, that, i was afraid to ask you anything. my messages were insisting.. di mo ba pansin? you just sounded like everything was as usual. you just asked me what i wanted to know about you?

i guess, i didnt know what i want to know anymore!
all i do know, is something went teribly wrong that T-I-M-E. i only have very vague memories of what you've said. there was a sense of honesty and YES, some anticiption too.

we're been friends for a long time and i think you owe it to me to tell the truth. whats about that "HANGING STATEMENT?"

put me out of this please...

Wednesday, October 25, 2006

katoliko ako. pero non-practitioner. hindi kasi ako palasimba lalo na tuwing linggo. kung magsisimba man ako, kadalasan pag may kasama, hindi ako tinatamad o inaantok, sinisipag ako maglakad (dahil malapit lang yung simbahan sa amin), pag wala ako sa mood mamintas, mabait ako at feeling ko kelangan ko ng mag-confess. o di kaya either sa ST. JOSEPH tondo or mag novena sa ST. Jude MalacaƱan tuwing thursday.

lumaki kami at nag aral sa catholic school. pero after highschool, pero after highschool nagkaroon na ako ng sariling paniniwala sa pananampalataya ko sa pinaniniwalaan ko. Bihira man ako, pumasok ng simbahan tuwing linggo. alam ko naiiwasan ko rin yung mga posibleng kasalanan ko pa pag nasa loob na ako ng simbahan. dun kasi sa pinas, dun sa tondo. hindi mapirmi yung attention ko sa buong mass. may attetion deficit pa naman ako. laging lumilipad yung utak ko pag may nakikita o nadidinig akong hindi rin nakikinig sa pari. nakakapintas tuloy ako ng di oras. dun kasi sa tondo, ang ingays sa loob ng simbahan, distracted ako sa mga batang nagtatakbuhan sa loob ng simbahan, sabayan pa ng mga bibig ng mga magulang na pilit pinipigilan yung mga anak nila sa kakatakbo, o sa bibig ng mga baby na tigas naman sa kakaiyak. samahan pa ng mga mbile fones na naka loud pa ata. mas malakas pa sa sound system ng simbahan. nakakapintas pa yung mga mata ka sama suot ng mga kabataang madalas namang nakikipag date sa kanilang mga uyab.

haayy, nakakalungkot lang isipin na kaunti nalang nga yung percentage ng mga nagsisimba, umaabsent pa din ako. pero kasi nasa loob na nga ako ng simbahan, nagakakasala pa rin ako. hindi man ako active sa attendance, hindi naman rin ako nakakalimot magdasal ano man gap sa orasan. kahit pa minsang hindi ko alam kung nadidinig nga yung mga dasal ko. pinipilit ko pa rin sinisigaw sa utak ko yung pasasalamat at hinaing ko. ngayon, namimiss ko na rin ang simbahan. may catholic church rin daw dito, pero malayo. tuwing friday na rin ang simba dito, isinasabay sa day- off. tinanong kasi ako ni khala kung may simbahan rin ba daw dito, at kung pwede daw magsimba ako at wag makalimot magdasal.

nung isang linggo pala, habang nasa mall kami ni ate. may lumapit saming mga KABAYAN. kala ko mga natural lang na batian ng mga pinoy dito yun. yun pala rerecruit kami sa fellowship chuva. libre naman daw lahat pati transpo, susunduin daw kami tas may chibog pa. pero sorry talaga sa mga nakakabasa ah. hindi kasi ako medyo okey sa mga ganung sharing sharing thingy eh. yung winawagay way pa yung mga kamay. sorry Ah, pero di ko kasi maalis na hindi mapangiti na, magagawa ko yung mga ganun sa buhay ko. ewan ko ba, tumatak kasi sakin yung sa BUBBLE GANG na ANG DATING DOON. tapos brother sister pa yun tawagan. mahihiya lalo ako pag may pray over session na.

okey namn din yung group dynamics paminsan minsan. wag lang ssobrahan at macocornihan na ako. tas ayun nga. pilit kaming nirerecruit. pero sana hindi naman sila na offend kasi pilite naman yung pag decline namin ni ate.

nadala na rin kasi ako sa mga ganyan kasi baka tulad ng iba yan na in the end, nanghihingi pa ng pera. wala pa naman ako nun. hehehe

******* sana nga minsan ma-try ko makapag simba ako sa totoong simbahan dito. sabi kasi nila, latin type daw ang mass dun. traditional. bawal pa nga rin daw dun ang mga babaeng hindi naka modest dress. so minus pintas na ako. at mas magugustuhan kong magdasalsa loob ng simbahang katoliko kesa sa simbahang gumawa ng sariling sekta (pero katoliko rin daw sila ah).

Sunday, October 22, 2006

21 days to go at birthday ko na:

heres my simple wishes for my special day.



SHOES:

I think I really need a new pair of chuckies or other really good walking sandals. My feet hurt ALL the time now and I think it is because after six months of intense walking while wearing the same pair of my star-designed flats they just don’t have the same shock absorbance they used to. I wear a womens size 6"

BOOKS/CD:

If you see one you liked or one you think I will like send it! If you see a used book you think I would like, or want to burn a CD of music you like and think I may too, I would love that. Also there are a few Books/CD’s that I really want like:

Books:

LIFE- by paulo coehlo
LONELY PLANET INDIA- by sarina singh
any book by sharon screech
Poppy Shakesphere- clare allan
For one more day- mitch albom
the road- cormac mc carthy
The light of evening- edna o'brien
The last mazurka- andrew tarnowski


Cd's:

Isang ugat, isang dugo- rivermaya
Fragmented- updharmadown
High Road- jojo
Bossa nova live- sitti


TEA:

There are a lot of tea you can get here like plain black tea, cinnamon, rose, green tea etc. but what i like is the Fancy Tea like Earl Grey’s (or better Lady Grey) or yummy herbal fruity blends (With the acceptation of lemon, yeah I really like lemon tea) or even green tea, but you can find it anywhere already... Whatever as long as it is more exciting than the Samoa equivalent of Brisk tea. marami yun sa chinese stores sa pinas.

FREE TICKETS:




BAMBOO and PAROKYA ni EDGAR live in dubai on December 8, 2006 at Dubai Country Club. it will be the first rock concert in middle east. Cant wait to see that.

another ticket:
- 2 way ticket. dubai to manila. i want to visit my mom and my little sister. i miss them so much.

SIMPLE TEXT MESSAGE: mapapangiti mo ako niyan. sigurado yan... miss ko na magtext! awww!


but if it happens na you dont find anything on the list. you may also send me some cash or donations through western union. hehehe. cash is mostly welcome.
EID MUBARAK to everyone


eid al fitr and diwali festival. whats the difference?


eid al fitr or the end of ramadan, can be compared sa christmas ng catholic. ineexpect na siya ngayon or tomorrow, depende kung masisilip pa ng mga moonsighting expert ang buwan ngayon. it will be announce by the unified global commitee.

diwali is the hindu festival of lights or parang new year.

kaya this past few days, lahat busy. after daylight, pagkatapos ng maghapon na fasting at pagdarasal, makikita mo sila sa mga malls at restaurants. shopping galore. last minute shopping sila. talagang pinaghahandaan nila yung occassion na ito. kahit sa mga gold souq, you wouldnt believe the rush. mapa-itik man (the way pinoy call indians) or locals (arab nationals). for itiks, they believe that LAKSHAMI- or yung goddess of wealth visits homes during these festival. (literature check?) kaya todo pamili sila ng alahas. kahit ilong may naksabit sa knila. sa arabs naman. sa ganitong panahon, gusto nila, lahat bago, lahat papalitan nila. its more of status symbol.

last night, nung nasa mall kami ni ate, binilan niya ako ng HALWA. yun yung traditional sweet nila. sticky siya talaga, parang yema peroiba yung texture, kakaiba, parang T*e pero masarap siya huh. the best yun for sweet lovers like me. 99% na nakakataba! no wonder why most nationals are obese. wala ngang pork, puro matamis naman. grabe.

well these festival is the time for them to visit friends and relatives.

umm. lapit na christmas. naaalala ko tuloy.

Sunday, October 15, 2006

moving...

I'm planning to move to JUMEIRAH this week.

ALONE.

away from my dad and my ate. kasi mas maraming opportunity dun.

JUMEIRAH is a place where most of the westerner and european resides. thats also the place where you can find the finest beaches in the emirate and the 7star BURJ AL ARAB hotel.

ill be living independently.

i have to work hard to pay for my room, to buy my own food. i have to earn money because I'm now responsible for myself.

my dad agreed on my decision. but I'm afraid that if my mom would learn about this, she'll definitely burst in anger to my dad.



AWAY AWAY na naman ito.

my mom would not understand my reason for leaving. thats for sure. i bet.

aakalain nun, pinapabayaan ako ng daddy.

hay wag naman sana.

wish me luck.

Monday, October 09, 2006

yesterday, i went to Deira, Dubai City alone for my interview on a Real State Company. Ibang iba talaga yung lugar na yun compared dito sa Ajman. Deira is the center of industries. andun yung stock market, famous hotels, tallest skyscrapers, biggest malls. basically its the business district ng UAE. 3rd time ko na pumunta dun pero first time kong mag isa pumunta. maganda ang weather kahapon kaya hindi ako nahirapan, hindi kasi mainit tulad dati. i walked around the area bago ng interview ko. tumambay mag isa at nameet ko si Maria- indian. shes waiting for her brother kaya nagkwentuhan muna kamin and we exchanged email addresses. tulungan daw niya ako to find a job. CLOSENESS number 1.



after ng interview ko. nagpunta na ako sa bus station. as much as i would like to eat, hindi pwede kumain kahit tubig or candy ngayon ramadan. at close lahat ng food establishments. bukas ang mall pero hindi talga pwede kumain sa labas in respect sa mga kapatid nating Muslim na nag fafasting (during daytime) sa mga panahong ito.



matagal rin dumating yung bus. 30 mins ako naghintay. tapos pag hapon pala walang biyaheng diretsong AJMAN. hanggang SHARJAH lang so yun lang ang choice ko. ang daming naghihintay pero laging priority ang babae dito. LADIES FIRST, kaya yung sinakyan kong bus ALL GIRLS TRIP. s aunahan ako umupo. astig. tabi kami ni manong driver. CLOSENESS number 2.



from Deira to Sharjah, cost 5dhms. malayo na rin yun at horrible ang traffic. nakakaantok ang gutom at uhaw. pero pinigilan kong matulog. inenjoy ko nalng yung mga nakikita ko at ang amoy ng mga katabi ko..



yung isang katabi ko. si SALMA-ethopian, tinanong ko lang kung saan ang sakayan pag baba ko ng bus papuntang ajman. tapos nagkuwentuhan na kami. tga ajman rin pala siya, at sa tapat lang din ng building namin yung tinitihan niya. kaya sabay na kami sumakay ng sharing taxi. CLOSENESS number 3..



sharing taxi-- 3 dhms. from sharjah to ajman.



pag hindi sharing aabot ng 10dhms, pag ako lang mag isa, kaya malaki natipid ko!.



**********************************************************************

the other night, i was moved by some stroeis over the radio about those pinoys na dumadating dito as visit visa. karamihan kasi, naabuso ng mga locals or ng iabng lahi. ang nakakagulat pa dun, kahit kapwa pinoy, mahirap pagkatiwalaan.



yung iba, hindi susuwelduhan tulad ng super friend kong si cleng. ilang beses sa kanyang ngyari yun. buti ngayon, nakahanap na siya ng employer na bibiygan na siya ng employment visa. yung iba naman, kahit galing pinas, naloloko rin ng agency pagdating dito. kaya hindi nakakapagtaka kung bakit may ibang pinoy dito na makikita mong nanghihingi ng pera sa daan. as in walang wala sila. nakakaawa. they need to do that to survive o para makaipon at ma renew visa nila. o kaya yung iba, kapit sa patalim at makipag relasyon s aibang lahi, mag commit ng adultery at maki-apid sa pinoy/pinay na maypamilya sa pinas? hmmm uso dito yun. para matugunan yung needs sa pera at sa laman?



*******************************************************************

nakakalungkot lang isipin mas lalong naapektuhan yung pananaw ko dati sa pag-ibig sa ngayon. para kasing hindi mo rin madedefine kung pag-ibig nga yung namamagitan between couples. kung hanggang saan ba aabutin yung relasyon nila. kung pagdating bsa sa pinas sila p rin? lalo na kung may pamilya ang isa? o kung ibang lahi ang ka relasyon mo, tlagang totoo ba yung feelings nila sayo at hindi sex object lang ang tingin nila sayo at hindi pera lang ang alam nilang habol mo sa kanila. hindi ko masisis ang ibang lahi. kung ang tingin nila sa pinay ay BILI-MO-AKO-GIRLS. kasi may iba talaga diyan na may ganung disorder.



parang ngayon mas lalo akong naging kuripot ipakilala sarili ko. kung sa pinas naging madamot ako. mas lalo ngayon. nadagdagan ang percentage.



hindi ko man sinasabing nagpunta ako rito para sa lovelife. pero kung iisipin ko, mas lalong lumabo ang pathway ko pagdating sa buhay pag-ibig. mas malabo pa sa sandstorm. PAKSHET

Monday, October 02, 2006

I sleep so much these past few days. I sleep even after eating. Even if I have all those 8-10 hours of sleep I still feel weak and well-- sleepy. I think I am suffering from hypersomnia. A friend told me (she's probably reading this right now) that maybe because lately I don't eat much.



Hell, I lost my appetite too. I look at food and just feel sleepy. I try to talk but all the topics around me bore me to hell. last week, i worried too much because of the typoon that hit manila. then my friends been babbling stories about MR. RAKSTAR.



I actually don't want to sob because I know everyone's tired of listening to me right now. I just feign interest and they go on and on about their boyfriend, their anniversary, their shallow insecurities and I just sort of comment every now and then.



Sometimes I shed a tear a two but they didn't notice. It's funny. And when I am all alone I feel somewhat at peace because I don't have to be frustrated at seeing someone and hoping that they'd ask me how was I or how things are going. They never asked me. They'd go on and on about their own needs and I just let them be although deep in my heart i want to be comforted.



Yes, it's selfish, it's g*ddam selfish of me to think of those but hell when was the last time that I'd been selfless?



A few days ago, I was almost devastated. But of course... I couldn't say it out a loud because once again there was no comfort offered only doubt and just some nods that they heard you or something. So now, I learned now that whenever you feel something, something deep paining you you oughta hide it within. People just don't understand. Only you can help yourself and only you can heal yourself.
I learned that the hard way.





From now on, I am my only confidant. From now on, this journal will be why sort of punching bag. At least I know this won't respond not because it doesn't want to but because it can't.



Right now im sick. my asthma hit me again after such a long time.



errr

Saturday, September 23, 2006

I woke up with a headache because my father actually shook me awake. Days like these when I just want to rest makes me want to bite people's head off. kulang kasi ako sa tulog. tapos pagod pa.



we had some walk with my ate the other night at the mall. (after i had my interview) btw, the mall is our get-away place everytime we need some air to breathe in. kaya lang, ramadan na starting this day so, medyo we'll be having some rest for a month. medyo wala kaming mapupuntahan ni ate. sad.



and then last night, we just walked along the beach. for the first time i saw a CAMEL. parang bata ako. sayang i dont have a camera. pero lagi naman kami dun ni ate, kaya lang everytime we go there, walang camel sightings. kagabi lang. next time, magdadala na kami.

Saturday, September 16, 2006

BETTER LATE THAN NEVER







my dearest sister KAHLA sent me the August edition of PINOY MAG featuring Jappy and DOk SErgio. haay, ive been dreaming about this magazine for so many weeks now and finally, umabot na sa akin.

Marami akong nalaman at marami na namang naglalaro sa isip ko ngayon.

* i can be a slave for someone i love. shete. i can do the laundry for HIM (basta may washing machine). para hindi na sha pupunta sa laundry shop. i can do it for FREE. or di kaya, pag balik ko ng pinas, hahanapin ko yung laundry shop at mag aaply ako as laundro-girl. pathetic noh.

*i can cook. ADOBO is my specialty. ill teach you how to. if you like... hehehe

* pwede rin akong PULOT bola pag nagbasketbol kayo sa tapat ng haws niyo.

* sana nakilala na kita noon pa nung may BIKE pa kami. para may kasaby ka mag-bike or iaangakas kita or ako mag aangkas sayo. hahahaha

*JAPS STATED: "pero ako ngayon iba na, kapag my tumingin sa akin ng 2 or 3 sec, malamang kialla ko yun so papansinin ko na siya agad at magha-HI nalang ako".---- hmmm. nakita kita sa ATC fews months ago. pero sana kahit sa sobrang kaba ko lumapit ako. ang layo ko kasi nung tinitigan kita eh. sayang ang MOMENT. syang ang HI mo.

*DOK SAYS: "confident naman ako na kung ano man ang heart matters ni japs, kayang kaya niyang i-handle yun"--- basta pag hindi mo na kaya, i can be your shoulder to cry on.naks. AS IF.

* "pareho kaming single ni DOK, shoking ba yun?"- JAPS
"ako single, ewan ko siya"- DOK answers, pointing to JAPS
-- OHMIGOD! sana nga single (pa rin) siya. =D

*i want to sneak in your room while you're taking a bath, since lagi mo naman iniiwang bukas ang bathroom door mo eh. beware! hahahaha

*favorite Q&A on that interview:
Whose career-musical or otherwise would you most want to emulate and why?
DOK: "my brother JAPS, he's a brilliant songwriter, a great performer and a good leader".

Why? obvious ba?
Reminder: Dont get me wrong. hindi naman ako stalker or obsessed fan-girl-rock-chic-groupie (whatever!). im just a SELF-CONFESSED ONE-SIDED LOVER na simpleng kasiyahan na ang malunod sa kwento tungkol sa kanya. dun lang masaya na ako. KAHIT DI NIYA ALAM..

Friday, September 15, 2006



One moment may with bliss repay unnumbered hours of pain-
THOMAS CAMPBELL



may bago na akong friend, isang BOOMBOX!
hindi nga lang siya gumagalaw pero nag sasalita at kumakanta; nag-eexist sha para sa akin.

ang babaw ng kasiyahan ko noh?
kahit pa isa lang ang English FM station dito. malaking tulong yun sa akin.
Salamat sa nagbigay.
salamat oohh boombox!

Y'ALLAH!

************

i was a couch potato freak the whole day yesterday, thanks to hours spent in front of my new boombox! trying to be relaxed. so when i was told my presence was required in the club at 1030pm, i was ecstatic. by the time we left the flat, i was ready to commit murder and ready to bite-off anyone in sight.

in the club: we drank, we laughed , we danced, we laughed and laughed. namintas. astig.

though kahit malaki ang pinagkaiba sa manila. i enjoyed for the moment.

now, balik ulit sa dati.

Tuesday, September 12, 2006

i hada short conversation with my friend R about dun sa kapitbahay/ kababata niyang FRONTMAN ng isang bandang kinarir ko last year.

R: nagkita pla kami ni ?. kahapon. wala atang gig, galing skul.
ako: ah? talaga? buhay p? so kamusta naman siya? at ang banda?
R: ok naman, tinanong nga kita eh
A: nyeh, naalala pa ba ako nun, ano sbi?
R: cnbi ko ung pinakilala ko s knya nung bday ni ano.
A:ay sos! parang ayaw ko ng marinig yung sinabi niya...
R: gusto mo ba o ayaw?
A: depende, kinuwneto niya ba yung k-praningan ko nung gig nila sa libis?
R: oo, bruha ka, natawa nga eh, ang kulit mo daw
A: un lang? ano pa sbi?
R: he asked me kung iba na number mo?
R: eh diba hindi na yun 607 ang gamit mo?
R: nagtetext daw sila dun, di ka nagrereply.
A: SILA??? ah oo kaya pla ron ako nagpalit ng number ...
R: sus! kala ko baokey lang sayo si DB? (as in drummer boy)
A: okey lang nga, wala naman akong sinabing hindi okey. pero ako ba okey saknya?
R: labo ka tlga, bruha, eh sino gusto mo? SIYA?
A: naman!
A: lam mo naman kung pano ko sinundan yun
A: malay ko ba naman kasing kapit bahay mo?
R: sinabi ko nasa dubai ka na
R: sayang daw nasa kanya pa yun cap?
A: cap? err, wag mo ng ipaalala kasi sumasama tuloy yung loob ko.
A: ngayon, hinahnap na niya ako pero dati... tsk

HINDI KO NALANG SIYA PAPANGALANAN AT BAKA LUMAKI PA ULO LALO NUN. FEELING NIYA HUMAHABOL PA AKO SA KANYA. tae siya.
bitter bitteran pa tuloy ako ngayon..

Wednesday, September 06, 2006

Of all the things I hate, it’s being ignored. And above all the things that I hate being ignored by the one you love is shittier than all the f_ck_d up things combined. I am sorry, am I being too bitter with my words. tae kasi.

I am sorry, it’s just that I feel so down lately and instead of moping around which what I’d been doing for the past 2 weeks, I decided to really release my anger in some form or another.

I cry every night, I cry because I feel im being used. I cry because I feel insecure, I cry because my face hurt from smiling and most of all I cry because I feel empty.

If in your course of understanding, friendship and concern, you’ve felt one care for me please do this for me. give me a nice message.

Just one...
so tonight I can sleep.

Tuesday, September 05, 2006

jollibee and friendships...

---since i left pinas. i miss my friends, especially AYN, CON and KATE. my constant companion during skyflakes times, lunchee/ dinner, and support times in jollibee's castle. guess, all the conversations we had, shallow or deep it maybe, really created a friendship that despite long silence, is still there. sila yun mga taong free from pressure, free from assumed criticsms.

let's just say that these days, ive been wanting some friends to joke around with, to share stupid stories, to text and just share a smile with. i havent found one here yet. but i hope makahanp rin ako. kahit ibang lahi, as long as tao at maiiintindihan ang mga trip ko sa buhay.

for now, we communicate through occassional YM, but i do hope that the friendship will still remain.

*********

grogginess and laziness

now im quite energized. not to the fullest, but at least i have recharged a bit.

the coffee, yogurt and monay did wonders to my mood, along with some chika about baywalk bodies'life. like tis so important?! hhehehe, oh well, as much as most people hate to actually talk about actors and actresses' life when they don't even know we exist, its always been a part of filipino life. so, embrace it nalang.


*********

nga pala ive read it here na STEVE IRWIN is dead already. its ironic that he didnt die of crocodile hunting noh?

Sunday, August 20, 2006



I know my feelings for you were, and still are, feelings of love unlike anything I have ever known. My fear is that I'll never again feel that racing heart, those butterflies in my stomach, and the fireworks that always erupted when i see you near.I've also had to accept the fact that all that I felt was one sided. I loved you and I have no regrets about that. You are a wonderful man. Loving you has made me a better person. I know I never actually had you, but the memories I have for you are treasures that I will NEVER let go. You really are the greatest bassist I never had. Sometimes, I'm happy because I wasn't able to think of you for the whole day, or maybe I was, but choose to ignore the thoughts. Little by little, I'm beginning to learn how to love myself and not entertain your presence. thank god, lately im pre-occupied by my new environment. But, sometimes I still feel emotional and choose to think of the past and the good memories i had in the philippines. even if I know that it would give a bad mood the next day.

this morning, im just thankful that inspite of the distance and the amount of the text... you gave a damned reply to me.

isang malaking smile ang gumising sa akin kanina.

SALAMAT.

parang ako ang may berday.

HAPPY BIRTHDAY JAPPY.

Saturday, August 12, 2006

yeah, i was moved by the article of Penny lane at 2BU. medyo nakarelate ako sa mga pinagagawa niya. biktima rin ata ako ng rakstar obsession. i emailed her and suprisingly, i received a reply right now. nakakatuwa lang na hindi pala ako nag iisa sa mundo sa mga kabaliwan ko. ang best part lang sa kanya eh, naging friends na sila ni RAKSTAR niya. overcomed na ang pagiging FANgirl niya. ako? ummm. on the process... in denial na wala talaga eh. nyehh. (this post is not about jappy) ibang istorya yun. hehehe

Friday, August 11, 2006

Happiness is not being pained in body or troubled mind- THOMAS JEFFERSON

And im not happy.
My life is like one big giant on and off switch. One minute im on top of the world. Then suddenly as if someone pushed the OFF button and my so-CALLED LIFE grinds to complete halt.

Since the day ive arrived here. yes, I can laugh again in spite of the homesickness feeling im enduring but No matter how hard I try to be happy. I cant. Really. Every time I saw my dad happy with her someone. It will always remind me of what I had gone through last summer. While we were there… struggling and painstakingly making a life out of nothing. Ayan sila, nagpapakasaya. I cant hide my tears every time the thought passes my mind. Masakit. Kaya siguro. Pag naaalala ko si mader at kahla. Naiiyak pa rin ako. Its only 2weeks but its like forever. i would cry when i would open my eyes and i would cry before i would sleep. Parang ang dami ko ng hindi alam sa kanila. I had no one to share my sentiments with. Although nandito si ate blaunch, pero ayoko ng ikwento pa sa kanya lahat ng yun…

My mom called this morning, crying. Again. I cant really take my tongue out, but I want her to know that ive been praying so hard to St. Jude that I can prove to her my existence. my worth for the family.

I stopped dreaming for myself. TOTOO YAN.
Lahat na ng ito. Para nalang kay mama at kahla.

Monday, August 07, 2006

dati pag may napapanood ako sa TV na nagiiyakan sa airport pag may umalis o dumating. natatawa ako. pero iba pala talaga pag ako na yung nasa position. nakakaiyak pala talaga pag aalis ka na, at may nakikita kang maiiwan. lalo na yung mahal mo sa buhay.

nung dumatig naman ako dito sa dubai, medyo naiyak ako nung nakita ko si ate after 7 months at si daddy after 2 years. nabanggit ko nga di ba na my dad looks very old.

i dont have the pictures in NAIA pero eto yung pic ko nung dumating ako dito sa dubs.

actually ako lang ang nakatingin dyan. from the left: daddy ko, ako, ate blaunch and my super friend cleng.

Friday, August 04, 2006

been to everywhere this past few days.
basta pinoy dito, kahit kaibigan ng kaibigan magiging friends mo rin. kaya okey lang kung sasama ka sa party ng may party. laging extended ang gatherings. kaya napasama ako sa mga friends ni daddy na may mga friends na mga bagets dito. so may mga bago na akong friends. ayos! last wednesday night nagpunta kami dun sa CORNICHE' sa SHARJAH. sa parang baywalk sa pinas. maganda dun, tabing dagat. ang trick lang dun. di siya totoong dagat. artificial lang un. nakakaloka talaga. di akong makapaniwala. samantalang sa pinas. tinatambakan ang dagat. pero dito, gumawaga ng dagat. simpleng picnic lang at kwentuhan. palipas oras daw nila yun at madalas nilang ginagawa.

tapos kahapon. nagpunta kami sa HAMRIYAH FREE ZONE. sa isang company dun nagtatrabaho si father. ang layo. disyerto dun. ang init. napaisip tuloy ako na all this time dun lagi si daddy. pagpasok namin sa BELLELI ENERGY SPA pinuntahan namin agad si daddy. medyo busy sa field work, at kung makikita niyo lang yung tonetoneladang bakal dun, matatakot ka talaga sa risk na pwedeng mangyari sa mga workers dun. naawa nga ako sa daddy ko kasi dun niya pala kami binuhay. being a supervisor sa ganun company mahirap din. hawak niya yung iba ibang nationality. indian, syrian, moroccan, pakistani (patan), lebanese. mostly mid-eastern. tapos office-field work siya lagi. kaya ang itim itim na niya. *parang nauntog tuloy ang ulo ko*

Thursday, August 03, 2006

stop asking me, kung meron akong naiwan sa pilipinas. it irritates me talaga. arghh.
ano sagot ko? "wala, pero may babalikan ako sa pinas"... hoping na i could meet him again, again again. *homesick mode*


A New Kind Of Love
by FROU FROU

A new kind of love,
Genetically altered,
Enough of love life,
And I can't believe it's not love,
I can't help myself,
And you don't have to say that,
"It sparks across flames,
You'll feel it kicking in soon."

I have fallen in love,
By the feeling you are,
I have fallen in love,
With a feeling.

So you're running late,
And it's not even like you,
You were doing so well,
Did the dog eat your homework again?
I can't help myself,
Cause my friend says in real life,
"It's only the police,
That ever come lookin' for you."

I have fallen in love,
By the feeling you are,
I have fallen in love,
With a feeling.

I have fallen in love,
Her only feeling you are,
Cause if you're falling in love,
Let me feel it.

I've been busy,
You'll know then,
You know you're just saying that,
Are you going to get that?
What's that supposed to mean?

I've been busy, you know that,
You know you're just saying that,
Are you going to get that?
What's that supposed to mean?

I have fallen in love,
By the feeling you are,
I have fallen in love,
With a feeling.

I have fallen in love,
Her only feeling you are,
Cause if you're falling in love,
Let me feel it.

You let me feel it.
You let me feel it.
You let me feel it.

You let me feel it.
You let me feel it.
You let me feel it.
You let me feel it.

Sunday, July 30, 2006

sa pagdating ko dito sa DUBAI. marami akong dapat matutunang tanggapin.

una: siguro habaan ko ang pasensya ko. nasa ibang lugar ako kaya dapat akong magpakatino. bukod sa daddy at ate ko, kasama rin namin dito sa flat na mga BAGONG TAO SA PANINGIN KO. mabait naman siya/sila. she welcomed me politely at mukhang kasundo naman siya ni ate, considering si ate pa? i never asked anyone, i just knew it. na eto na. inassume ko palang bago na ako magpunta dito na pwedeng ikagulat ko lahat ng malalaman ko dito. pero siguro, dahil matanda na rin kami para makipag away pa. natutunan ko na rin ang sarili kong itikom ang bbig ko. pinaghandaan nila ang pagdating ko, na tipong palapad papel sa akin? hahaha. i heard her say sa ate ko, "bothered ka bang dumating na ang paboritong anak ng daddy mo?" i know she didnt mean to offend my ate, pero i felt it. gusto kong sabihin right at that moment na "ikaw, bothered?" although, kahit naman noon hindi insecure si ate sa akin. oh well, ako naman ang paboritong kapatid ng mga kapatid ko. hehehe. nafifeel ko naman na aware sila sa position nila sa amin. at kontrabida mang pakinggan. KAMI PA RIN ANG TUNAY NA PAMILYA. gets? ayaw ko ring magpakita ng hindi maganda kasi ayokong lumabas na hindi kami PINALAKI NG MABUTI ni MAMA at mga bastos kami. ayokong maging masama tingin nila sa mama ko.

so ayun nga. so far they're treating me well. at siguro ganun rin sila kay ate. never try to screw us. masama akong magalit. and dad knows that. hindi pa rin alam 'to ni mama at ni khla. i know its unfair not to tell them but i just wish they would understand. marami nagbago kay daddy. feeling ko nga STRANGEr na ako sa kanya. im living with some people i barely know. pero kilala nila ako, kami. binibida daw kasi kami ni daddy.

pero kahit maganda pinapakita ko sa kanila. that doesnt mean na im replacing my moms position. IM JUST BEING PLASTIC. hahaha. sometimes i just need to be.

2: napakainit dito. literal. HAZY ang paligid ng dumating ako. sandstorm daw yun. pag nag sand storm daw. expect mo na kinabukasan na aabot ng 55degrees ang temp. kahit mataas ang araw malabo ang paningin ko. parang may pulbos ang hangin. ganun. tapos tagos tagusan ang init. supok ang balat mo tiyak pag nagpaaraw ka.

3: kailagan kong matutong maligo ng MAINIT NA TUBIG. no choice.

4: wag magcovert lagi. wag mo laging iisipin na mahal eto sa pilipinas. kung hindi wala kang mabibili. madedeppress kalang pag nalaman mong mahal pala talaga. (1 dirham is equals to 15 pesos.)

******************

"theres the science of clouds. theres the romance of clouds and theres the art of clouds. to think that nature could pack all this into atmosphere candyfloss. whats more some clouds even offer rain"

pero what if kung ayaw ng tao dito ng ulan? mostly arabs/ indians doesnt like rain. parang curse daw yun or something. (oohh, that according sa mga taong nainterview ko huh... ) pag dating ko kasi tinanong ko agad kung umuulan dito. sabi nila, bihira daw. summer pa naman ngayon dito pero talagang bihira rin sila mag cloud seeding kahit pa naipon na ang lahat ng cumulus cloud. in all fairness. maganda ang formation ng ulap dito. gustong gusto ko siyang tinititigan. lagi akong lumalabas sa terrace ng flat namin. kahit sobrang init. at para kang nasa steambath. bukod sa mga ulap. binabantayan ko rin yung mosque sa tapat ng building na 'to. i wonder kung ano hitsura ng loob ng sambahan nila. tapos pagkatpos ng iba sumamba may nagffootball rin at cricket na mga indians sa parking lot ng mosque. pinapanood ko rin yun.

kala ko nakakadepress ang sobrang dilim pag bumabagyo sa pinas. ngayon baliktad, nakakadepress pag dehydrated ka na. =D

Saturday, July 29, 2006

eto pala isa sa mga favorite kong letter na natanggap bago ako umalis ng pinas. a letter from my super friend trisha. lagi ko na tong babasahin, nakakatuwa lang sa feeling.


Hi Prinsesa!

Darn, I am gonna miss you like hell!! Yan ang unang sasabihin ko sayo. Things wouldn’t be the same without you around. Malayo ang Dubai. Di basta Tondo yan. Jan nga di kita mapuntahan, Dubai pa kaya?! Nakngpating.

Lamo, I wasn’t really expecting a great bond with you since si dhay talaga ang kabuddy mo. Dahil kay Julius tau nun nagkaron ng madalas na communication di ba? At kahit na praning praning un at crush mo at soulmate mo pa pala, malaki ang pasasalamat ko sa kanya. Naging karamay kita sa lahat. Kasama kita kahit na wala ang presensha mo. Ang galing kase kahit ganun, nararamdaman mo rin ung pains and sufferings na pinagdadaanan ko. Naiintindihan mo ako. Di lang ako ang nakakaintindi sating dalawa. Kahit ikaw na panay ang forward at makitext sa kapatid mo, mabulabog lang ako, naappreciate ko un. Sobra. Kase effort un. Omalabs sa ibang kaibgan. Wala na tayong dapat pang patunayan sa isat isa kse subok na tau. Wala sa lugar, layo o dalang ng pagkikita ang pagkikita naten. Di nasusukat un dun. Bow ako sa haba rin ng pasensha mo saken.

Nung mga panahong naghihingalo ang puso ko at malapit ng bumitaw, pinatatag mo ako sa mga salitang binitawan mo. Hindi ko nga pala kailangang maging marupok kase may mga taong anjan pa para sakin. Nagmamahal. Umiintindi. Umuunawa. Sumasabay sa ikot ng semi-crazy semi jinxed kong world. Salamat dahil napasok mo ito at nanatili kahit na mahirap tumulay sa mga pagsubok na ito kasama ako.
Maraming bagay na di parin natin mabigyan ng kahulugan at dahilan magpahangang ngayon. Malalaman rin natin paglaon ng panahon pero sana un pa rin ang mga bagay na gusto pa rin natin mangyari. Di katulad ngayon kung kelang nasasaktan at nangangapa tau sa dilim, wala parin ang mga sagot na gustong gusto na natin marinig. Kabanas. Hamu na, pasasaan bat kung kelang pabitiw at palayo na tayo sa mga sakit at pagsubok na to, at masayang hinaharap ang bagong buhay, dun darating ung mga di inaasahan. Ung din na natin ito kailangan dahil napagtanto na natin na may mga bagay pala na di kailangan talaga ng mga kahulugan at dahilan. Dahil kusa na tau maghihilom at makakaunawa ng mga bagay na akala natin di natin alam. Isa na don ang boypren hehehehe di ko pa masagot yan ng matino. Pagbalik mo na lang. Thesis ito at kailangan ng masusing pag-aaral.

Shempre, nagmamaganda lang ako nito. Pero tsong, etong kaibigan mong to, kahit na isat kalahating ungas at bakya, mahal ka nito. Aminin mong nagtagal tau ng text at telepono lang ang ugnayan. Maryosep. Relashon ito.

Magiingat ka dun ha. Alam ko naman na masumikap kang tao kaya makikita mo rin ang pagkatao mo na nasayo lang naman right from the start. You never have to look very far. Di ba nga sabe, the things significant to us are oversee by our heart and mind. Malapit at anjan lang pala, malabo pa rin ang kita natin. Misan di na kailangan pang lumayo para lang makita o matagpuan ang akala nating wala satin o di natin maintindihan. Pero kung ito lang ang makakapagpasatisfy sayo, asa likod mo lang ako. Gusto ko madali ka lang dun para naman may alien na ulit dito. Pero ayoko maging selfish kase may misyon kang dapat na tapusin. Gusto ko makabalik ka dito, matagal man o hinde, successful mong naabot ang mga pangarap mo. Sayang naman kung walang mangyayari sau don. Korni. Just keep in mind why you are there in the first place. Why you decided to leave home and search the home you thought you never have. Why you have to seek the things left unsaid and done. I am positive you are gonna be one lucky ass in your journey to the life you thought never existed in you. I’ll back you up. Basta make sure may boys na kasama hehehe

Jesus, di na ako nagseryoso. Basta, make sure that when you come back, you are the new bambi with a touch of the classic paula. Kase ganun naman, nagbabago and yet may naiiwan pa ring lumang bagay. Kaya dapat umayos ka. Putol daliri mo sa paa pag nagkataon. Keps ka.

(habang sinusulat ko to ngayon, dito ko sa mini garden kung san ang bangungot ng buhay ko eh asa labas lang. Masakit. Pero kelangan tiisin kung gusto kong mabuhay ng maayos at mapayapa. Taena. Di ko na ulit iiyakan itong taong ito. Pagalis mo, papadala ko na ang sakit at hirap na pinagdadaanan ko. Pasensha pero kelangan na talagang maalis ito dito sa pilipinas. Lalo na sa buhay ko. Nakakprevent ng emotional growth ko. Nasasaling lagi ng pagmamhalan nilang dalawa. Bukas, luluhod ang mga tala at makikita nila, may date na ko sa susunod. Taena.)

Once you are in Dubai na text ka agad ha. YM or pm sa friendster ayus din. Malabong magkalimutan ang tulad nating mga pinanganak na royal blood. We are not born sisters by blood but we are sisters by choice. Kaya masaya  nobela ito. Di ko mashado pinaghandaan ang pagsusulat ko. Madami pang kwento. Eto na lang muna para malibang ka naman.

Remember, kahit na wala kang mapala dun, knock on wood, I’d still be grateful you took the journey. Wala kang maririnig sakin na I told you so. Balik ka lang pag di mo na kaya. Tama na rin ung sumubok ka. Next time na lang ulit. Pahinga muna. Size 5 ako at extra small. Wag mo kalimutan. Pati book and makeup. Maarte ako eh.

Siyet, ending na. Sob. Always pray. Yan na lang ang sandatang kahit na matagal ang reply eh panghabangbuhay naman na kaligayahan. Ingat ka lagi and don’t forget us friends you will always have. Pilipinas man yan o mars.

I’ll see you soon.

Spinster by choice, goddamit,

Trisha Leigh Belmes

Monday, July 24, 2006

mukha lang hindi ako takot.
oo excited ako, sobra, pero sobra rin akong natatakot...
sa maraming bagay.

VENGEANCE. yan siguro ang tamang word kung bakit in-exile ako sa dubai. hindi ako tumatagal sa trabaho sa pinas, puro banda nalang ang intaupag ko, tambay at mukhang napansin nilang na-enjoy ko masyado ang pagiging tambay.

after 2 yrs and 3 months, magkikita kami ulit ni daddy. umiwui saiya nung graduation ko. umalis siya ng ganito ang stado ko sa buhay. at magkikita kami ulit ng wala man lang nagbago sa akin, ganun pa rin, underachiever. nandun na ako sa sabik akong makita siya pero nauunahan ako ng HIYA. ang daddy ko kasi MAN OF FEW WORDS. hindi halata pag galit or masaya siya kasi piling salita lang ang kaya niyang sabihin. mas nakakatakot yung ganun. silent water runs deep ika nga db?

ang daddy at ang ate ko, tinatanong sa akin noon kahit nag aaral pa ako kung kelan ako magkaka bf. iba yung kulit nila eh, nakakapraning. nilang 3 nila mader actually. kahit di sinasabi sa akin ni mama alam kong nagtatanong na yun kung sino yung pinapupunta ko sa bahay namin. nakkapressure din minsan. para bang lahat ng tao sa paligid ko, pinipilit ako kahit sinsabi kong hindi. ang kaso, wqalang gustong maINLOVE at SUMERYOSO sa akin kahit kelan. i have so much to give pero walang willing tumanggap. amf. ano ang gusto nilang gawin ko?

pero hindi yun ang priority ko ngayon kaya, kalimutan ko muna yan..

sana mapawi lahat ng takot ko pagdating ko dun...

Friday, July 21, 2006

naiinis ako kasi kung sino pa ang hinuhugutan ko ng lakas, sila pa ang lalong nagpapahina sa akin.

naiinis ako kasi bakit kayo pa ang naging magulang ko.

naiinis ako kasi kahit anong pilit kong bumangon, bumabagsak pa rin ako.

naiinis ako kasi gaano man kahaba ang pasensya ko nauubos rin sa inyo.

naiinis ako kasi lahat ng pag asa ko nasa summit na sana eh, tapos biglang babagsak, dahil mismo sa inyo.

naiinis ako kasi marami akong pangarap, pero bakit ayaw niyo ak0ng pagbigyan.

naiinis ako kasi gustong gusto kong magalit sa inyo, pero hindi k0 magawa kasi magulang ko pa rin kayo.

naiinis ako kasi wala akong masisi.

naiinis ako kasi wala akong control sa mga nangyayari.

naiinis ako kasi kung sino pa ang mga matanda, mas makitid pa ang utak sa akin.

naiinis ako sa DIYOS.

naiinis ako kasi bakit buhay pa ako.

naiinis ako naiinis ako naiinis ako naiinis ako!!!!!!!!!!!!!!!!!

Thursday, July 20, 2006

matagtagal na rin akong hindi naka-gimmick kasama ang mga barkada ko nung college. edyo nalagas-lagas kasi yung oras pati yung communication namin sa isat isa. pero nitong huling 3linggo hindi ko man sila sbay sabay nakasama, isa isa na silang sumusulpot at nagpaparamdam kahit pa yung isa dun eh and huling usap pa namin eh nung kuhanan pa ng toga. kung hindi pa ata nagtext brigade etong si gela na aalis na daw ako eh di nila ako maaalala. actually ayokong gawing big deal yung pag alis ko, para konti lang ang madis-appoint sa akin if ever im not gonna make it. kahit papano ang saya at pag nagkita kami ulit in the future, maganda yung pag-uusapan naming huling memory namin together. kesa naman sabihin nila "ayan si paula, di man lang nagpakita sa amin bago umalis!" ang fanget naman nun di ba...

ano't ano pa man, panay man ang reklamo ko sa buhay ko, masaya ako kung kasama ko ang mga kaibigan kong ito:
(pictures from fete dela musique 2006 last june 30 @ mall of asia)


with allalaine...


with jas!


sayang lang, walang picture si anne...

simpleng kwentuhan at chismisan kahit sandali lang yun. pero masarap madinig yung mga kwento nila, minsan kahit alam ko na, okey lang yun, mas ok kung nadidinig ko talaga from them.

the ff. week may second round kami ni jas. she gave her letter at isang artistically made bag charm (actually nakasabit na siya sa hand-carry ko!). isang oras na kwentuhan sa loob nang FEu. (take note pumasok lang kami sa aming alma mater para magkwentuhan, maupo at magpaka nostalgic ng konti) marami rin siyang naikwento sa akin. siympre hindi biro ang mahigit 3 taon ata naming hindi pagkikita. JAS SALAMAT SA ORAS, NAG-ENJOY TALAGA AKO

that same day also, minit ko rin si magna cum angela y beleno, my tutor during college.. hehehe, si kate at con din. sa sm north. friends na kami nung college pa pero nitong nag graduate lang kami naging lalong naging close. at thru text pa. salamat sa unlimited texting =D. si anj, ganun pa rin, tawa lang ng tawa . kahit walang day-off sa work at kailangan naka-sked ahead of time lahat ng lakad niya, nakatwa pa rin. kahit halatang kailangan na niya ng stresstabs. pero infairness. tumaba siya dahil nahiyang sa mga paperworkd at mga meeting niya. si kate- hindi na believer, maka kamikazee na siya. hahaha. naimpluwensiyahan naman niya si con manuod ng mga gigs ng banda. at na love at first siyght sya kay yael yuson. late bloomer kasi eh, as in. ngayon lang niya na-feel na may band mania sa pinas.. in short nabiktima na siya ng SIGE-KINIG-AT-SULYAP sa mga banda. yung tipong napunta lang dahil gustong magpapicture sa mga rakstars. hahaha. napagdaanan ko na ata yun kaya minsan natatawa nalng din ako sa kalukohan nilang 2.

kaya gusto ko namang sumabit sa mga kalokohan nila kaya kasama ko sila manuod ng mga gigs lately. makaalis lang at makapagliwaliw. go ako with them.

kaya nagpunta kami ng UP freshmen night. on our way there, nakita namin si APRIL. hahaha kasama ko sa NBSB and i want to have na GROUP.... haggard pa rin ang drama. maganda naman ito eh, di lang marunong mag ayos at magsukaly. libre pamasahe namin. salamat sa kanya.

ayon, UPFM. i had a blast. parang freshmen rin ako, nagfifeeling. kahit late kaming dumating at tumutogtog na ang RM, pagdating namin sa backstage. actually wala kaming ticket. magagate crash talaga kami at gagamit ng "kakilala system". salamat sa driver ng maya, si kuya allan at sa roadie nila na si ate flor. may artist pass kaming 2 ni kate. pero kulang pa ng isa, buti nalang at dumating yung roadie daw yun ng CALLA LILY.(unaware, na banda rin pala yun, kala ko soap lang yung sa abs cbn..) tapos nung nakita ko ng yung banda, isang malaking NYEHHH. tiga FEU yan di ba? oo daw, yung vox na si KEANE at yung gitarista na si TATSI. i saw them before sa school, kalat kalat lang, tapos ngayon... hahaha..

anyway, ayan nga nakapasok na kami, nakita namin si mark at si mike muna. nakipag apir sa akin at tinanong kung kelan alis ko, sabi ko baka next week. actually wala rin ako sa sariling kausap sila, kasi isa lang ang focus ko, MAKITA ko si jappy. swerte pa naman ang pasok namin sa backstage, lahat ng gusto kong makitang rakstar andun pero hindi yun priority ko. si japs japs japs! asan ka na? finally ayun, may autograph session pa with the organizers. sige, hintay pa ako ng sandali, kahit di ko sila nakitang tumutog okey pa rin basta makausap ko lang siya. farewell talk ang drama ko. alas! ayun humarap na siya. ako naman nakahawak sa 2 kong chaperon. parang mahihimatay na naman ako. "oy, punta ka capones,? medyo nagmamadali na kami eh, sino kasama mo?" (hmp!, hindi pa ako nagsasalita, hello?) ang nasabi ko nalng "ah sige, try namin sumunod" tsktsktsk. nanginginig pa ang boses ko nun. tumalikod na siya, naiwan ako, mga isang hakbang palang bumalik siya ulit. "kelan alis mo?" sabi niya. wahahha muntikan akong maiyak? natandaan mo jappy?!! shet. sabi ko "next week, last gig ko na 'to di ko pa naabutan.." (paawa effect) "may capones pa sa 13 punta ka dun, cge alis na kami, paalam!". TAE heaven na yun talaga.

cge gudbye na kung gudbye na sa buong team. mahaba pa ang gabi. marami pa akong gustong makita. si kurt ng SOAPDISH ulit, chikahan ng konti. tapos nakita ko na si bogs. hay, 3/4 ng gabi ko pwede na. makita ko lang siya, masaya na rin ako. tapos pics with doc at mat kasama pang comment na "ayos yan tshirt mo ah, kilala ko may gawa!?" hahaha. gwafu ka kuya! patawa ka rin, syempre rivermaya shirt ito, kaya ikaw ang gumawa!

after ng set ng pupil, nacorner ko ulit si doc, reklamo sa cd, di na umaandar. "sumuko na sunday surreal ko pala kuya doc" ayu, super explain, ang gulo ng paligid, ang nainitindihan ko lang eh mahirap daw sila para ireplace yung cd ko, ha? cge na nga, papalampasin ko to doc. ok na ako, pwede na ako umiw, nakiota ko na yung gusto kong makita eh..



dahil hindi pa pwede umuwi yung 2, hinhintay pa nila ang kamikazee at spongecola. sige wait lang may, mojofly pa rin pala at moonstar88, updharmadown, dicta, Udub, 6cm, PS, sandwich, imago, calla lily, pedicab (at aaminin kong mapasayaw talaga ako kay diego!)

3:00am na ako nakauwi pero 6:00am na ako nakapasko ng bahay. all the while nasa labsa lang ako ng pinto. buti bukas ang gate namin, pro yung pinto kasi sarado, kaya hinitay ko nalang magising si mama. hassle kung mambubulabog pa ako.

**************************************
monday:
i went to trisha's house in vista verde ev cainta. lunch time yun. then around 3 pm, nagpaaalam na rin ako agad kasi imimeet ko naman si ivy m. sa sta. lucia. as usual pag siya kasama ko, MCDO ang tamabayan namin. til 5pm yun. tapos, next stop ko after sa sm san lazaro with my hs best friend DIANA.

tuesday:
together with my sister KAHLA. i met jonald and kiko sa gateway, dinner lang at timezone ang naging quality time namin.

thursday:
i went out with my super friend AYN and her BF DAN ang aking foodtrip buddies. sila yung mga guilty pleasure ko. hayy. mamimiss ko yang 2 na yan.

after nila go naman ako with con and amboy, odette and her boss.

Sobrang naging pamilyar sa FEELIng ko ang lahat ng nangyrai sa akin this past few weeks. para kaming balik college. ang kaibahan lang. mahigit, one-hundred pounds ang mga nadagdag sa amin COLLECTIVELY.

hmmm.
gusto ko lang i-stretched yung kwentong UP. actually sobrang napilit lang ako nung 2 pumunta, kasi wala talaga akong pera. as in. 30 pesos lang ang nasa bulsa ko. paglabas pa lang namin kinse na. paano pa ang pagpunta ng UP? ang mainam dun, all expensed paid trip ang nangyari, kasama chibog. basta ang kailangan ko lang daw gawin eh, gamitin ang POWERS kong makapasok kaming 3. ayos!

actually, buong araw ko pinag isipan nung friday na yun kung anong ginagawa ko sa bahay nung araw na yun samantalang bilang na mga oras ko. but then, naiisip ko palang ang crowd dun sa lugar na yun, parang gusto ko na kaagad magkulong ulit nalang sa bahay at manood ng GHOST WHISPERER. akala ko kasi walang RM dun at there was no one to see there, no one to impress (as if!) feeling ko rin nahawa na ako kay jas sa feeling niyang tumatanda. at yung mga makikita ko dun, sos! mga taong mas bata sa akin. freshmen night eh. at kung meron mang kasing edad ko, damang dama ko na IBANG IBA ako sa kanila. pero pamilyar sila sa akin. ako kasi sila dati, mas bata; sing edad ko, ako silang lahat noon.

pero sige na erase lahat ng fears kasi kung may magandang nangyrai man (bukod kay jappy at bogs!) nung gabing yun eh, nabigyan ng purpose ang mga damit kong isang tambak na sa closet ko.


sana laging ganun.

Thursday, July 13, 2006

"all my bags are packed im ready to go, standing here out side your door, i hate to wake you up to say goodbye"- leaving on a jetplane; chantal kreviazuk

tomorrow could not come quickly enough, sitting and waiting is very hard to bear. naiinip na ako. my flight has been cancelled again. it was supposed to be july 6 but im still here. hindi ako umabot sa birthday ni ate last july 10.

anyway, yung mga kaibigan ko naman text pa rin ng text at nakikipagkita sa akin. buti nalang mabait si mama ngayon at she doesnt asked me last friday kung bakit ako inumaga ng uwi.


hayy,yan ang mamimiss ko kaya sige lang =D

Thursday, June 15, 2006

I was in grade 2 nung umalis ka puntang Saudi. Mula noon, di ko na nga maalala kung nag spend ka pa ng mga special occasions sa bahay. You only have 30 days vacation every year, but that’s the most precious time I ever have, you’re making the most out it. HOUSE DADDA. Happy times seems finding its own way to halt when 30 days were finally over.

While growing up, something’s really changes. That’s why most of the time we found your presence very awkward. Parang hindi na kami sanay paag nandyan ka. Yet, you’ve learned to deal with our temper, still showered us with everything we need from toys to toiletries.

At all times you put your family on the top of the list. U didn’t even manages to replace your time-worn wallet or even give your self a present during special occasions (unless kulitin ka naming to do so.)

Im SORRY if I can’t make you proud of me. Such a failure.

Sorry if I failed learning to play piano when I was 10 and I impatiently cease guitar lessons during 4thyr high, sorry rin for not improving my grades kahit sa college. Sorry for not entering PMA.

I know, you and mom always have this idea of what our life would be like and never miss the opportunity to remind us. You both mean well and I really APPRECIATE that.

Thanks for everything.

FORGIVE ME FOR BEING SUCH A PAIN ON YOUR ASS AND MOM’s


HAPPY FATHERS DAY
mwahh

Friday, May 19, 2006

super late na MOTHER'S DAY GREETING...


even if you cant stand her
even if you hate her
even if she's ruining your life

there's something about her

some romance
some power
and when she dies
the world will be flat
too simple
too fair
too reasonable


"ANYWHERE BUT HERE"- ANN AUGUST


kahit lagi kaming nag aaway ni mader lately, alam ko na alam niya how much i love her. and shes one of the reason why i want to live and fulfill my dreams. i love you ma kahit hindi tayo vocal sa isat isa. iloveyouh

Tuesday, April 25, 2006

wild dreams 101

simula bata ako, kakaiba na yung mga panaginip ko. as far as i could remember, maganda naman ang childhood experiences ko. siguro yun ang dahilan kung bakit kahit pagtulog ko, umaandar pa rin yung sub conscious thoughts ko.

* and hindi ko makalimutan eh yung magcecelebrate na ako ng 7th bday. nanaginip ako na yung bahay daw namin ay gawa sa chocolate and everything around was made of candies, marshmallows and bubble gums. like yung puno, cotton candy daw. it was like a fantasy land.

* nagkaroon rin ako ng mga flicks tulad ng FLYING HOUSE (subscriber kasi kami ng ate ko before sa comics nun), FLYING Carpet (yung eksaktong carpet pa sa living room namin yun lumlipad) at kahit ako mismo lumilipad.

*yung kaberday kong favorite late-uncle ko napanaginipan ko rin when i was 11y/o after he died. binigyan daw ako ng isang basket na apple. i accepted it sa dream ko tapos nung nagising ako at kinuwneto ko sa buong kamag anak ko. nagalit sila lahat sa isang batang katulad ko. malay ko ba. bakit ko daw tinangap eh masama daw yun, sinasama daw ako sa kabilang buhay. nyek. creepy.

*nabunot na rin ang ipin ko sa panaginip kaya ang ending lagi kailangan ko ikagat yung mga ipin ko sa kahoy. (pero ang toto niyan, nawawalan ng pag asa ang ibig sabihin niyan)

*namatay na rin ang kung sino sino at kahit sarili ko sa panaginip ko. - tiwala sa iba at sa sarili o o kailangan iwan ang isang bagay o makalimot ang meaning daw nun...

*aha at iba pang wild animals na ang ibig sabihin sa psych ay mood swings..

nung nag High school na ako. medyo nag mellow yung panaginip ko.

once in a while nalang or talagang di ko na natatandaan. however, minsan nga lang pero tumatatak ang kawierduhan.

tulad ng carrots at iba pang gulay sa bahay kubo na steady lang sa white na background hanggang matapos yung panaginip ko. meron ring kaning tutong na ewan ko kung anong konek sa buhay ko, pero binulabog niya rin ako.

*pangarap ko pala dating maging piloto pero mahina ako sa math kaya puro eroplanong papel lang yung eksena.

*meron ring mga panaginip na fairytale ang drama:
*yung crush ever ko sa FEU nung freshie ako na si VICTOR VALENTIN MONTES, kasama ko daw at pinapayungan pa ako while walking under the rain. shet.

*yung ex-lab interest ko na si neil, kasama yung mataba niya gf at ako daw umiiyak sa isang tabi. drama ito.

* ako daw si cinderella

*(eto yung nagkatotoo pagkatapos ng ilang taon) ang bahista daw ng isang banda at yung gf niya musician, nagbreak na daw.

ang malupit pa, 2yrs ago nung dumating ang dadi ko, nasabik ako sa chocolate kaya hanggang pagtulog kumakain ako. ayun, nanaginip ako ng isang higante- HIGANTENG toothbrush na humahabol sa akin. hehehe

sabi ng prof ko sa psych 112 namin before,
"abnormal dreams doesnt mean u'r abnormal. it doesnt determined the persons capacity, state of mind or it is not even based on kasabihan or something. our dream make us conscious sa mga sub conscious thoughts that is inside us, things that we refused to say, cant say, too scared to say. unspoken words that have fossilised."

- prof. luchi ermita

marami akong weird na panaginip, pero yan lang ang tumatak sa akin na nahanapan ko ng sagot. sana yung iba maananalyze ko ng mabuti pala hindi ako mahimbing sa bangungot.

Monday, April 24, 2006

Old Man by the Sea
Author: Chris Hanley



As I grow old, I sit and stare.
I watch the sea, and sultry air,
clouds that drift, so steadily by,
amassed by spread, across the sky.

Rays of sun, like halo's gleam,
across the sea, to dance and sheen,
Hues of colors, wind and tide,
silver strands, to be untied.

Visions mingle, forms define,
glimpsed and fade, before the eye.
Time so precious, blessings few,
ever change, every hue anew.

Natures promise, beauty to behold,
selects a few, a message to unfold.
Pity those, who cannot see,
pleasures of living, by the sea.

Ivory castles, built on high,
Social pursuits, that will not die.
Riches sought, and gambles taken,
shorten life, until awaken.

When time on Earth is nigh,
No fear of death have I.
Scatter me, upon the Sea,
To ebb and flow, eternally.

With Irish songs, to give me rhythm,
My soul unfolds, with optimism.
Wishing ever, I could see,
Happy people, living by the sea.

Friday, April 21, 2006

sa kasiyahan at sa makawtuwid
tinangay na nang hangin
mabuhay ng sapat at walang patid

pagpatuloy man sa pagpukpok
bigo pa sa pakong nakabaluktot
mananatili pa ring lugmok
ang pag iisip, oh nakakayamot

Saturday, March 25, 2006

i went to SM manila yesterday to stroll and to kill my boredom. when FARAH texted me she saw me daw around the mall and she asked if ill be watching rivermaya gig at around 4pm. it was already 3:00. i didnt notice the poster on the escalator. kala ko joke lang ba yun. so i texted my sister if she could come with me. na excite ako biglang mapanuod sila.

its past 4pm and the front act which was SOAPDISH started to play already.

nakita ko na yung ibang grounder. kahit awkard sa akin, i went to their place. konting chikahan. few minutes later, start na mag set up yung RM.

nagpunta na kami sa harap ng stage. i saw kurt there. thank god he still recognized me. kamustahan lang. tapos ininvite niya ako sa gig nila sa seguijo. i politely declined pero i promised na next time na talaga. actually ang dami ko ng utang sa kanya. at medyo luma na yung CD ko, wala pa ring pirma.

ayun, back to RM.

first time kong narinig na tinugtog nila yung WILDANGEL CANDY. Kala ko sa SINGAPORE lang nila kayang tugtugin yun. =D

parang first time. parang newbie, parang groupie, parang yung mga katabi kong bagong grounders na walang humpay na vinivideo at pinipicturan si rico. lumayo ako, hindi ko alam kung bakit. napunta ako sa kapatid ni japs. mas lalo akong nahiya so bumalik ako sa harap. nakita ako ni mike habang tumutugtog. he smiled wholly and i've read his lips saying "BAKIT NGAYON LANG AKO?". tapos tiningnan ko pa yung nasa tabi ko o nasa likod ko kung sila kausap ni mike. AKO pala talaga kaya tumawa ako mag isa.

medyo nagkaprob yung audio at nasira snare ni mark. kaya medyo huminto ng 10 minutes. medyo mukhang badtrip na nga si rico eh. pero buti nalang natuloy kahit sabog ang bass ni japs.

after nun set at authograph signing.
nagpakita na ako kay japs at mike. sabi ni japs bakit ang tagal ko daw hindi sila sinipot. eto naman si mike nangulit, bakit daw ganun itsura ng celfone ko? namangha sa sa tig-80 pesos na transparent na casing...

tsaka palang dumating yung kapatid ko. sabi ni mike himala daw talaga.

himala nga talaga.
pero masaya ako.

=D

Tuesday, March 14, 2006





Siya si charlotte. Hindi siya babae, pero we just named him
after the popular cart00n series that time. I was 2nd yr HS then. CharLotte was so nice and truly our family's best friend. He often barks because the only thing he d0es was to welc0me everyb0dy who came to our house by smelling their ass's.

With his big eyes, matatak0t talaga sin0 man yung makakita sa kanya, pero kabaliktaran sa akala. He died last thursday of unkn0wn reas0n. All of a sudden he just run out of breath and found myself crying after few minutes. Ganun kadali. Wala namang sakit or watsoever condition. Sabi nila heart attack daw.

Few weeks ago, i told my m0m, that i dreamt that daddy died and ate was sick. Because i came from a family who still believe in superstiti0n, m0m related what happen to our dog in my previous dream. Sabi nya, INAKO daw ni charlotte yung masamang mangyayari sa daddy or ate ko. Actually naalala ko rin yung aso namin bef0re kay charlotte, that was exactly what happen, bago umuwi si daddy galing saudi he had a min0r injury on his left knee. It was close to accident daw, buti nalang god pave way for his safety.

I miss him sobra. It was like loosing a family member. I know, 10yrs is a considerable time already and he served us enough. Sana lang he kn0ws h0w grateful our family is to have him for a while.


" there is something i learned about the dead. they lived on. they turn into dust and become part of the earth and the wind blows them up they're in the very air we breathe. and their words live on in our minds, reutring without being called. we hear them in our waking hours and hear them in our dreams, their words more powerful urgent than they were first uttered"------ ARLENE CHAI

Monday, March 06, 2006





hindi ko hiningi pero dumating.
hindi ko inasahan, pero sobra pa ang binigay.
siya pala na lagi kong kausap, lagi kong kasama.
ayokong sabihin na shock absorber lang namin ang isat isa
ayoko, wag ganun.
alam namin na we have somthing, beyond words. kahit hindi sabihin.
maybe, just maybe. this is something closer to LOVE. cliche' pero totoo.
hindi kami pero okey kami.
walang commtiment
walang strings attached
walang pressure.

para walang masaktan.

sometimes i habe the urge to squeeze his blood from turnips pero i refuse myself from doing it. nakatakot. dalawa lang naman ang pwedeng sagot dun. at ayokong madinid ano man yun.

tama na yun ganito. siguro all i have to do is to keep my spirits up, enjoy every moment but a also have to take it.

dont cry for the moon pawi...


matuto sa nakaraan..

Thursday, March 02, 2006

nakita ko yung lumang notebook ko sa ilalim ng kama ko kanina.
nakalimutan kong may nagawa akong poem para kay JAPS dati.
sana mabasa niya.
hahaha =D


this is my last poem for him
i am a sad poet without his love.
my verses are dead and my heart is barren
my hand should never write sweet lines about his eyes.
she owns him.
she own the man i love.
the night is crest fallen and the stars in my sky are gradually fading.
this is the last night that i'll cry.
no tears should fall again from these eyes.
to feel immense sorrow
to feel immense pain without his love
my tears cant buy his heart
this is the last night ill dram about him
i have to wake up and go back to reality
he never loved me
and i never owned him.
its difficult to forget those eyes
it'd be like stopping my heart from beating
and my blood from flowing incessantly in my body
this is the last night that ill love him
this is the last night ill worship the man who inspired my verses
there's nothing in this world that i wouldn't do for him,
my heart cares for him
my heart loves him
but he doesnt need it...
the whole world knows that i can live without him
but i know that I CANT LIVE WITHOUT HIM

Tuesday, February 14, 2006



budoy miraviles; vocalist of junior kilat at housemate na rin sa BAHAY NI KUYA








hindi kapatid ni budoy yan. that's omni saroca; drummer of HALE.




kool, hawig sila.



wala lang napansin ko lang...

Thursday, February 02, 2006

three weeks ago, nagkita kami sa FEU.
he accompanied me the whole day. sinamahan niya ako sa MALACAƱANG. kahit inabot kami ng buong araw at inabutan kami ng rally sa quiapo. he patiently waited for me.

lucky me.

i wasnt expecting the same treatment, considering our last talk was last dec 2004.
pretty long. but ive enjoyed the whole day with him.i cant even remember why did he stopped calling and texting me. ah siguro busy sa girlfriend. but that day, i felt like, its been us.

we talked.
things that should not be opened again.It's been over 2 years after graduation and we never made it. he asked me if I love HIM, but I don't answer. I can't think of a reason, but it's just that when he ask me I don't know where to start. Our love was never meant to be. There's no arguing with fate.

I'm just here thinking about him, like I always do. I will always remember how sweet he is and how every time my phone rang, I heard his sweet voice. I would smile and I was happy from that point on...

ill cherish that.

mauulit pa kaya yun?
hindi na siguro dahil kasalanan ko naman.
"NASAAN SI FRANCIS?"
- an indie filem starring Epi Quizon, Christopher de leon,
Ricky Davao, Mark Gil, Tanya Garcia, Rita Avila, Rio Locsin,
and "rakstar boy" RICO BLANCO of RIVERMAYA. directed by Gabriel Fernandez
(one of the seven films who didnt make it to the magic seven of the 2005 MMFF)

NASAAN NA SI RICO?
dapat yan nalang ang title eh.
hindi ko lang akalain na may furure plans pala siyang maging artista someday huh.
ayokong isipin na pagkatapos ng pelikulang ito, isa na sa POGI ROCK ang paborito kong bandang RIVERMAYA, nakita ko yung mga pagbabago sa banda mula noon. niyakap at natanggap ko lahat yun dahil napabuti at my pinatunguhan naman. pero ngayon? di ko alam kung ano ang mangyayari sa kanila? ano sasabihin ng mga tao?

kasabay ng movie break ni coriks, yung mga rumors tungkol sa mga artistang nali-link sa kanya. aba, laman na siya ng mga showbiz chismis sa tv. kesyo nalilink siya kay rica p. not to mention pati si mark escueta kay karel marquez. ewan, magulo. naguguluhan ako. natatakot.

isyu pa.
ang paglalabas ng GREATEST HITS ALBUM? (hmm. sakin nalang muna ang gusto kong sabihin...)

i emailed him (rakstar rico)
i asked him kung hindi ba siya bothered sa mga speculations at rumors tungkol sa ginagwa niyang/ nilang move.

una yung pagsabak niya saindie film. ito na ba ang start ng kanyang "career"?

-could be. pwede, tingnan natin.

kung gagawa ba siya ng movie with KC CONCEPCION in the future
-kung maganda ang script

ano ang feeling ng ganyan? di ka ba naninibago?
- iba lang ang pagpromote ng album sa movie

-"hindi ako bothered kahit ano sabihin ng ibang tao about us, RM. im still looking for your support, sa akin at lalo na sa band. we're busy doing our next album. thanks sa support"


oh well, hindi ka bothered pero I AM.
di ba yung mga SINASABI nga ng ibang tao ang magpre-predict how long the band will stay? positive or negative. it will.

ill just pray saan man sila dalhin. they still have my support.
sana nga lang nasa GROUND pa rin ang mga paa nila.