ito ang dalawang messages sa akin ng mga matalik kong kaibigan na si JAZ at JAY nung birthday ko. Gusto ko lang i-share kasi sa tuwing binabasa ko 'to ng paulit ulit nabibigyan ako lalo ng pag asa. napakaswerte ko sa kaibigan at hindi nila ako nakakalimutan. SALAMAT SALAMAT! hindi ko alam kung kelan ako makakapagsalamat ng personal. ummm. utang ko muna ang kape! =D makakabawi rin ako.


from JAZ's blog:

(post para sa akin at kay RONS)

i wish i could tell you not to get depressed anymore. that, hey cheer up, there are still better things in life to be glad about. kaso i've also been there and somehow i know the feeling. mahirap ang pakiramdam ng walang katiyakan ang lahat. mahirap maging malungkot dahil feeling mo walang nangyayari sa buhay mo.

for about a year and a half i felt like i was a tennis ball hurled back and forth across the net. i was riding in a roller coaster set of emotions. it's draining and yes, it's really depressing to the point that sometimes you feel like giving up and forgetting the whole thing. i moped, i pitied myself, i felt overly pathetic. kaso isang araw parang naramdaman ko na nalang na, well ganon talaga. it's one of the reasons why you're here on earth for. to experience not just the beautiful things in life but also the ugly ones kaya it's either you do something about it or you just let it control you. sabi nga ni jessica zafra, "Nothing is more depressing than getting depressed without putting up a fight." kaya sige laban lang tayo. ganyan lang talaga. lilipas din yan. siguro hindi pa ngayon, hindi mamaya, baka bukas o sa isang taon pa. pero sana habang andon tayo laban lang.

sana pede kong sabihin na stop being depressed kaso ayoko kasi naisip ko sa isang banda maganda na rin yung makaranas tayo ng ganyan para kahit papano natututo tayo sa buhay natin. depression made me miserable but at the same time it did me some good. in some ways marami akong natutunan sa sarili ko. at dahil don nagpapasalamat ako.

would i dare go back to it if the situation pushes me to? hell no. hanggang kaya ko pipilitin kong hindi na kahit pa di rin yan maiiwasan dahil lang tao ako. siguro the point is, enjoy lang. may mga pagkakataon na magandang byahe ang nasasakyan natin, may mga araw ding bad trip pero siguro ang mahalaga ay kung anong ginawa natin habang nasa byahe tayo.

masaya parin ang buhay kahit ocassionally may sayad ang mundo.

my prayers for both of you. kapit lang tayo mga kaibigan. :)


from JAY: (medyo edited nga lang. may mga binura lang akong ibang linya.. hehehe)

SUBJECT: nandito lang ako

point by point:-

i never gave up. i delayed myself. and i'm heaads up for the reason why...

- kung ano ang wala sa iyo, hindi mo pa yun kailangan sa ngayon. gamitin mo ng maigi at mabuti ang kung ano ang meron ka. at alam mo kung anu-ano ang mga yun..

-wag mong isipin yung mga 'bakit' dahil yung mga tanong na yon ay laging may sagot. Hindi nga lang agad-agad... At magiging malinaw rin lahat IN DUE TIME. Mag- ingat ka rather sa 'paano'. Kasi yun either you know it or you don't. And it's up to you if you will know it or not.

-the person who never took the chance never had a chance.-excite yourself. do something noone expects you to do. not even you. i left my pride for a better daily life..

-your family cannot be compeled to do otherwise. that's why like i said during the last line, i decided to leave the house by next year.. i already looking for housemates na kilala ko..

-hindi malalaman kung ano yung mga mali kung matatakot kang magkamali. get there and if you're there, call for me (us).

we should talk. personally. tell me when. kahit sunduin kita sa haus nyo. (engeng sketch, if ever, hehe)