my life just got started.
maganda pasok ng 2006 at sana eto na talaga yung matagal ko ng pinagdadasal.

nakaalis na si ate puntang dubai. sana mahanap na niya yung buhay niya. sana maging mature na siya sa mga desisyon. independent, responsable. yung maging TALAGANG ATE siya sa amin ni khala. sana rin marealize na niya ngayon na hindi naa kami bumabata para sa mga walang kwentang issue sa pamilya namin. i just wish sana magkaroon siya ng MAHABANG pasensya. gusto kong makitang may mapatunayan siya sa sarili niya.

after all she is not a bad ate to me. kahit lagi kaming nag-aargue nun. nakakamiss rin palang wla akong inaaway. actually tahimik yung bahay namin. nilalamon ng ugong ng bentilador. nakakalungkot,lalo na pag kaming dalawa lang ni khala. hindi naman kami nag aaway pero nauubusan kami ng sasabihin sa isat isa.

nung hinatid namin sa airport si ate, walang tumulong luha sa akin, considering ako ang iyakin. si mader at kahla umiiyak. habang ako. lula. mas kailangan ko kasing bigyan siya ng ngiti kesa luha. ayokong pabaunan siya nun. binigyan ko rin siya ng baong sulat. isang mahabang sulat ng halo halong ewan. kahit siguro magalit siya sa akin at hindi na niya ako kibuin. okey lang. atleast nasabi ko yung mga gusto kong sabihin.

mid of this year magkikita naman kami.
im really praying na sana makasunod na ako sa kanila ni daddy.

i have so many plans.
eto na ang umpisa
sana tuloy tuloy na.